Pradolina Wieprza należy do Obszaru Chronionego Krajobrazu.

Podmokłe łąki, starorzecza, liczne pola, lasy i bagienka sprawiają, że obszar ten zasiedlają gatunki o specyficznych wymaganiach środowiskowych i pokarmowych. Można natrafić tu między innymi na ptaki z rodziny siewkowatych, brodzących, drapieżnych czy wodnych. Do najcenniejszych gatunków mających tu swoje stanowiska należą: bielik, puchacz, żuraw, bocian czarny, bączek, zimorodek, brzegówka, rybitwa czarna, kszyk, brzęczka, remiz, dziwonia.

Na obszarze chronionego krajobrazu „Pradolina Wieprza” wyróżniono dwa rezerwaty:

• „Czapliniec” koło Gołębia – rezerwat faunistyczny o powierzchni około 19,04 ha, położony w gminie wiejskiej Puławy. Celem ochrony jest zachowanie miejsca lęgowego czapli siwej.
• „Piskory” – rezerwat biocenotyczny i fizjocenotyczny o powierzchni około 203,02 ha, położony w gminie Żyrzyn. Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych zespołu ekosystemów wodnych, bagiennych i leśnych o dużej różnorodności biologicznej.

W celu ochrony wartości przyrodniczych Obszaru Chronionego Krajobrazu „Pradolina Wieprza”, został wyznaczony obszar Natura 2000 „Dolny Wieprz”. Powierzchnia objęta ochroną wynosi około 8182,3 ha i swoim zasięgiem obejmuje gminy: Żyrzyn, Baranów, Ryki, Firlej, Puławy (gmina wiejska), Ułęż, Jeziorzany, Michów oraz Kock. W ostoi znajduje się jedyne istniejące w Polsce, stanowisko zastępcze marsylii czterolistnej. Roślina została tu wprowadzona w latach 1995-2000. Dolina pełni rolę korytarza ekologicznego o randze krajowej.

Wisła, to najdłuższa rzeka w Polsce, przecinająca cały kraj od Beskidu Śląskiego po Zatokę Gdańską. Źródła Wisły znajdują się na stokach Baraniej Góry. Długość Wisły wynosi 1 047 km, powierzchnia dorzecza 194 424 km2.

Dolina Środkowej Wisły położona jest na terenie dwóch województw: mazowieckiego i lubelskiego i obejmuje odcinek Wisły o długości ok. 210 km pomiędzy Dęblinem i Płockiem. Na tym obszarze został zachowany naturalny, roztokowy charakter rzeki z licznymi wyspami, starorzeczami i kanałami bocznymi. Wyspy występują tu w zróżnicowanej formie i różnych stadiach sukcesji: od piaszczystych łach po wyspy pokryte roślinnością zielną i zaroślami wierzbowo-topolowymi. Znaczna część wysp jest objęta ochroną rezerwatową lub włączona w obszary chronionego krajobrazu. Brzegi rzeki porośnięte są zaroślami wikliny, łąkami i pastwiskami lub zostały wzięte pod uprawę. Na niektórych odcinkach pozostały tu fragmenty reliktowych nadrzecznych lasów łęgowych: wiązowych, wierzbowych i topolowych.

Pomimo, że dolina Wisły jest gęsto zamieszkania,to w ocalałych enklawach dzikiej przyrody świat zwierząt jest wyjątkowo bogaty.

Należy tu wymienić chrząszcze: zamieszkującą nadrzeczne łęgi z wierzbami wonnicę piżmówkę i drapieżną „szczypawkę” – biegacza wręgatego, motyle: mieniana tęczowa i kraśnika sześcioplamka – nietypową, bo aktywną w dzień ćmę. Bogaty, chociaż stosunkowo słabo poznany w całej nizinnej dolinie Wisły jest świat ważek. Najwięcej można ich spotkać nad starorzeczami.

Rzekę zamieszkują licznie różnego rodzaju gatunki ryb, m.in. : leszcz, płoć, ulej, lec pospolity, kiełb a także: szczupak pospolity, kleń, świnka, boleń, różanka, okoń i sandacz.

Jest tu dużo saren, dzików. Żyje wiele czworonożnych drapieżników. Pojawiają się wilki, które w czasie wędrówek wykorzystują doliny rzek. Liczne są lisy i jenoty. Na piaszczystych terasach wydmowych można natknąć się na nory borsuków. Z kunowatych żyją na tym obszarze kuny leśne, kuny domowe, tchórze, gronostaje, łasice oraz liczne wydry.